dəfin — (Çənbərək) o saat, o dəqiqə, tezcə. – Xurda dağe:tdi, dəfin dəjə qayıtdı … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
içlik — is. 1. xüs. Bir şeyin içərisinə qoyulan, keçirilən, salınan şey. 2. Hər hansı bir şeyin iç tərəfinə tikilən şey; astar. İçlik keçə. – . . Döyülən keçə qəliblərindən orada tezcə yeni yeni alaçıqlar düzələr, his bağlamış köhnə alaçıq keçələri isə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
kuluf — 1. is. Divarın, hasarın altından su axmaq üçün açılan deşik, dəlik. Qulu rütubətdə ölümün pəncəsində çapalayır, . . tezcə sürünüb kəhrizin kulufuna girir. S. R.. 2. is. dan. Tənə, sərki. Kuluf vurmaq – bax kuluflamaq … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
mükəmməl — <ər.> 1. sif. Heç bir qüsuru, kəsiri, nöqsanı olmayan; hər cəhəti dürüst olan; kəm kəsirsiz, tam. Mükəmməl avadanlıq. Mükəmməl səhnə əsəri. Mükəmməl dərslik. 2. zərf Hərtərəfli, tam şəkildə, dərindən, bütün, əla. Şərq fəlsəfəsini mükəmməl… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qasid — is. <ər.> köhn. Xəbər və ya məktub aparıb gətirən adam; elçi, çapar. Qasid! Tezcə yardan gətir bir xəbər; Ol güli xəndanım neçin ağlayır? M. P. V.. Yoxdu qasidim, göndərim pəyam; Yarə dərdimi eyləyim əyan. Nəb.. Qasid xəbər gətirib ki,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
susdurulmaq — məch. Susmağa, səsini kəsməyə, dinməməyə məcbur edilmək. Pulemyot şaqqıltısı eşidildi. Ancaq o, tezcə susduruldu. S. Vəliyev … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
sürüşmək — f. 1. Hamar, sürüşkən səth üzərində hərəkət etmək. Kirşə buzun üstündən sürüşüb keçdi. 2. Asanlıqla hamar səth üstü ilə hərəkət etmək, irəliləmək. <Qasım:> Dənizin üzü dələmə kimi idi. Gəmi suyu yara yara sürüşürdü. T. Ş. S.. 3. Sürüşüb… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
zoqquldamaq — f. dan. 1. İrin, çirk etməyə yaxın bərk ağrımaq, sancmaq, göynəmək (yara). Çibanım zoqquldayır. – Balaqardaş, . . canım sənə qurban, o zəhrimarı tezcə gətir, yoxsa ürəyimin ortası zoqquldayır. . N. V.. <Mürsəl> ufuldayırdı, çünki yarası… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti